На протяжении периода HaB₂—HaB₃ в Карпатский бассейн и его окружение поступают бронзовые
и биметаллические изделия степного и кавказского происхождения, прежде всего, оружие и металлические части конской узды. По времени эти явления совпадают с кризисом местных поселенческих
структур культуры Гава и Киятице (в основном —
на Венгерской низменности) и возникновением
здесь — чужих по обряду — могильников с ингумацей типа Мезечат. В VII в. до н. э. в Карпатском
бассейне сформировались поселенческо-культурные объединения при участи скифского фактора. В
рамках этих процессов произошло также переселение на квази-степные территории «пусты» групп
населения, которые, несмотря на действия своеобразного «исхода», сохранили культурную и даже этническую тождественность. Речь идет о народе сигиннов, происходящих из широко понимаемых кавказских территорий. Характерными чертами их культурных поведений были в частности: мидийская одежда, использование мелких лошадей (типа тарпанов) и употребление глиняных печатей — пинтадеров.
Przełom epoki brązu i epoki żelaza w Kotlinie Karpackiej
charakteryzuje się głębokim kryzysem struktur osadniczych
i kulturowych. Głównym czynnikiem sprawczym tych procesów
był agresywny charakter oddziaływań koczowników
Wielkiego Stepu. Jednym z efektów presji, głównie wschodnioeuropejskich
nomadów, może być przesunięcie się na tereny Niziny Węgierskiej grup ludności wywodzącej się ze strefy
kaukasko-pontyjskiej, które w nowym środowisku zachowały
poczucie tożsamości kulturowej i etnicznej. W grę wchodzi tu zwłaszcza osiedlenie się jakiegoś odłamu ludności pochodzenia
kaukaskiego, wzmiankowanego w źródłach pod nazwą Sigynnów. Według charakterystyki etnograficznej przytoczonej
przez Herodota (V; 9), mieli oni nosić «strój medyjski» i używać wozów zaprzężonych w szybkie kłusaki (tarpany).
Informacje Herodota i Apolloniosa Rodyjskiego, pozwalają ich lokalizować na terenie Alföldu («równina Laurion» Apolloniosa)
i identyfikować z częścią quasi scytyjskich ugrupowań z Wielkiej Niziny Węgierskiej z VII—V w. p. n. e. (zespoły
typu Szentes-Vekerzug). Ich pierwotne siedziby znajdowały się zapewne gdzieś w strefie kaukasko-kaspijskiej, m.in. w
pobliżu ludu Kaspjów (Strabon), gdzieś w sąsiedztwie Medii. Archeologicznym identyfikatorem specyficznych zachowań
kulturowych napływowego elementu etnicznego na terenie Niziny Węgierskiej, są m.in. gliniane pieczęcie — pintadery,
używane zapewne do tatuowania lub barwienia tkanin. W środowisku środkowoeuropejskim są one elementem całkowicie
obcym, tak z punktu widzenia funkcji utylitarnej jak i symbolicznej. Stanowiły natomiast charakterystyczny atrybut
zachowań kulturowych społeczności zamieszkujących na terenach położonych tak po północnej jak i południowej stronie
centralnego Kaukazu, co najmniej od pierwszych stuleci I tysiąclecia p. n. e.
The Bronze / Iron Age transition saw a severe crisis in
the settlement and cultural patterns in the Carpathian
Basin, and the main factor behind these processes was
the aggressive influence of nomadic peoples from the
Great Steppe. One possible result of the pressure exerted
by East European nomads was the migration to the Great
Hungarian Plain of groups of the Caucasian-Pontic population, who maintained the sense of their cultural and
ethnic identity in the new environment. The best example is a group of people of Caucasian origin who came to
be known in ancient sources as the Siginni. According to their ethnographic description by Herodotus (V: 9) they
allegedly wore a «Median costume» and used carts driven by fast trotting horses (tarpans). The information provided
by Herodotus and Apollonius of Rhodes allow the Siginni to be placed in the Great Hungarian Plain («the
Plain of Laurion» in Apollonius) and archaeologically identified with some of the quasi-Scythian groups know
from that territory in the 7th—5th century BC (materials of the Szantes-Vekerzug type). Their original homeland
was probably somewhere in the Caucasian-Caspian zone, close to the Caspi tribe (acc. to Strabo), somewhere not
far from Media. The ethnically foreign people migrating to the Great Hungarian Plain left their distinct marks
in archaeological record, among others in the form of clay stamps — pintaderas which were probably used for
tattooing or cloth decoration. In Central Europe such stamps are a completely foreign element, both in the
utilitarian and symbolic aspects, but they were characteristic attributes of people inhabiting the areas to the
north and south of the Central Caucasus, at least from the first centuries of the 1st millennium BC.
